W dniu 17 sierpnia 2010 r. na stronie internetowej fakt.pl ukazał się artykuł zatytułowany „Giertych chce odebrania immunitetu Kaczyńskiemu”, pod którym pojawiły się komentarze internautów, naruszające dobra osobiste R. Giertycha. Mimo braku podejmowania działań na etapie przedsądowym, R. Giertych wytoczył powództwo.

Powód wskazywał, że portal internetowy fakt.pl ponosi odpowiedzialność z tytułu naruszenia jego dóbr osobistych (udostępnił swój portal osobom wpisującym komentarze oraz wbrew Regulaminowi portalu nie skorzystał z możliwości usunięcia wpisów). Pozwana wniosła o oddalenie powództwa powołując się na art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną („Nie ponosi odpowiedzialności za przechowywane dane ten, kto udostępniając zasoby systemu teleinformatycznego w celu przechowywania danych przez usługobiorcę nie wie o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności, a w razie otrzymania urzędowego zawiadomienia lub uzyskania wiarygodnej wiadomości o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności niezwłocznie uniemożliwi dostęp do tych danych”). Pozwana po otrzymaniu odpisu pozwu usunęła wszystkie komentarze pod artykułem.

Sąd Okręgowy w Warszawie w dniu 11 października 2011 r. oddalił powództwo, mimo stwierdzenia, że doszło do ewidentnego naruszenia dóbr osobistych powoda. Przywołał odpowiednie przepisy Regulaminu korzystania z serwisu internetowego www.fakt.pl, wskazując że to użytkownik odpowiada za zamieszczane treści a administrator może swobodnie zarządzać komentarzami. Podkreślał przy tym, że posiada ograniczone możliwości moderacji i może wyłącznie reagować w razie zgłaszania naruszeń za pomocą odpowiedniego przycisku. Jednocześnie wskazał, że podstawą prawną powództwa nie mogą być przepisy prawa prasowego przewidujące odpowiedzialność wydawcy z uwagi na fakt, że użytkownicy nie są dziennikarzami a umieszczone komentarze „materiałami prasowymi”. Ponadto administrator portalu nie jest ani dziennikarzem ani wydawcą.

Sąd wyraził pogląd, że pozwana nie miała ustawowego obowiązku moderowania komentarzy (art. 15 uśde) a powód nie wykazał, że druga strona wiedziała o bezprawnych treściach i mimo to ich nie usunęła. Tymczasem z poczynionych ustaleń wynikało, że pozwana o wpisach nie wiedziała, co znajdowało swoje uzasadnienie m.in. w ich ilości (60-70 tysięcy komentarzy). Po otrzymaniu odpisu pozwu podjęła natomiast odpowiednie działania celem wykasowania treści o bezprawnym charakterze.

Apelację powoda oddalił Sąd Apelacyjny w Warszawie (w jej treści odniesiono się m.in. do argumentu braku świadomości pozwanej o istnieniu komentarzy – wskazano że w dniach 17 i 18 sierpnia 2010 r. usunięto 8 komentarzy, w innych terminach usuwano kolejne komentarze). Wskazał, że w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy prawa prasowego. Podkreślił przy tym konieczność odróżnienia usługi nieodpłatnego udostępnienia dziennika od udostępnienia portalu dyskusyjnego (SA argumentował, że ta druga usługa stanowi usługę hostingu, o której mowa w art. 14 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną). Ponadto usuwanie komentarzy w świetle Regulaminu serwisu był uprawnieniem a nie obowiązkiem. Sąd stwierdził zaistnienie przesłanek egzoneracyjnych.

Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 10 stycznia 2014 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania z uwagi na konieczność przeprowadzenia dowodu z uzupełniającej opinii biegłego oraz wzięcia pod rozwagę możliwości zastosowania prawa prasowego.

Wyrokiem z dnia 27 lutego 2015 r., Sąd Apelacyjny oddalił apelację. W ustnym uzasadnieniu wskazano, iż w niniejszej sprawie zastosowanie znajduje ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną a opinia uzupełniająca nie pozwala na uznanie, iż pozwana miała świadomość istnienia komentarzy przed doręczeniem pozwu. Niniejszy wyrok jest prawomocny.

Wyroki wydane w powyższej sprawie: